Wednesday, August 17, 2011

Women Life in Iran



Some Aspects and Problems

Of

Women Life in Iran

By sara sheikh ahmadi





Iran is a country with 2500 years of civilization and this country has played a great role in the progress and improvement of human civilization entire the world during its history. The ancient Iran was one of the most powerful governments at its time and an empire which was extended from china to Egypt and Europe and from Yemen to central Asia, Had many benefits for human society. In analyzing the past traditions and norms of this country we will find that beside the great man of this land the role of woman was very remarkable. For example it is interesting to know that main admiral of Iranian see force in 2300 years ago was a woman and before that they had a great role in establishment and leading of this government. In the various densities of ancient Iran the social place of a woman was so respected. The liberal atmosphere and economic welfare of that governments resulted in progress and improvements for both men and women. As we see in the history of Iran, at Dariush kingdom Iranian women got interested in many fields of art like music and make up and even high level of management. And in forward kingdoms we can name some women as kings. At Sasani Dynasty women also had a great role in creation of so many worthy literatures, artistic and musical tracks and women were respected in family and society. With the invasion of Arab Muslims about 1400 years ago and the fall of Sasani Empire unfortunately all these cultural, scientific and artistic achievements suddenly ruined suddenly. The Arabs  which everything was depended on physical power of men and they themselves considered women as second class and cheap creators.

After the entrance of Islam to Iran this fact impressed Iranian women up to 1930. From 1930 to 1978 in Pahlavi kingdom as the result of following western civilized world the chains has broken to some extents and during that period of time we can see women’s progress in many social fields and everything was heading to a better circumstances. But suddenly and after the 1978 revolution and raise of reactionary government of turbans everything was over for the woman again.

Life conditions for woman changed into what it was 1400 years ago (raise of Islam) so that in the beginnings of the new government the distinguishing attitude to man and woman spread widely even to the elementary schools and it was a start for the discrimination between man and woman. This radicalism also was to be applied in universities that soon revoked by heavy protests.

Now that this government celebrates its 4th decade, although its presidents and parliament members changes, but Islam is not changeable and anyone who is in charge for a critical post is a stubborn follower of the Islamic rules and the rulers have been turban and reactionary personals. Even in the presidential period of Mir Hussein Muosavi arresting and invading women because of not abeyance of Hijab was wide spread. Consider what Ahmadinejad and his friends which are well known in the world for executing, arresting, invasion and murder of innocent people, do.

Consider a government that made Miss. Shirin Ebadi, rewarded noble prize, to leave her home country. In such country the campaign for 1 million signatures in advocating women human rights comes to result you can hardly imagine what has become of women.

In discussions that I had with my friends and what I saw in my society during my activities in nongovernmental organizations, the most important problems of women marked as follows:

1.     The problem of Hijab: freedom of clothing and wearing any kind of clothes is one of the primary rights of a human and the obligatory on what must be worn and what not is the same as an insult. This subject is so ridiculous that most countries which have high percentage of Muslim people simply ignore. That is another reason for illogicality of this rule of this religion which has forbidden something that is impossible for people. Meanwhile according to Islam if a woman shows a part of her body more than what Islam has assigned even her hair she will definitely go to hell! Isn’t it funny! But Iranian Islamic regime follows this rule strictly even in the warm seasons of year which many of Iranian cities are more than 40 degrees of centigrade if anybody does not obey this rule she will be arrested by police so that it brings to mind that they want to send you in heaven forcibly. When you ask why the reason is that hijab prevents guilty and prevents man from sexual desires. But in fact with separation man and woman from the elementary school to the end of high school results in arising more sexual desires for a man about a woman.

2.     Breaking the woman rights by the opposite gender of society: unfortunately Islamic thoughts has spread its roots entire the society so that Iranian man also because of regional prejudice incorrect Islamic educations illiteracy and lack of knowledge which is the common problem of all Iranian people has accepted woman as second gender in Iran few of men consider their wife as a perfect human and they call them sensitive irrational and a means for sexual satisfaction as it mentions in Islam and Quran. This lack of confidence in woman in more traditional families has turned a woman to a means for cooking, cleaning and bearing. And unfortunately the woman, who stands this situation during many years, believes themselves as second gender that should be treated this way but in modern families the environment is better to some extents. If a man do not believe in his wife as an equal human how can he be a good friend or husband for her. Unfortunately in Iran most of women face this problem. In this society you cannot expect equality for woman and man in rules and regulations so that in Islam woman is property of man and a man can kill his wife even because of his jealousy and again unfortunately this man is a respectable from the view of traditional society. In the other cases like heritage a woman considered as half of a man. I do not really know why the world needs Islam? What is the Islamic government in twenty first century?

3.     Negative and pejorative attitude toward woman in Iranian society: in Islamic society of Iran, government tries to cut the connections between man and woman from their education to arresting boys and girls who are walking in the streets. This attitude and hijab both not only causes to preventing the guilty but also leads to more problems and crimes. It makes the man greedier about woman and the body beneath under their hijab. Negative and pejorative attitude of man toward woman is a result of this problem which wastes the opportunity of a true connection based on friendship and mutual respect in a high portion of society. So that Iranian boys from the aspect of Iranian girls are some immoral people that their aim is just for sexual abuse. It is interesting that in some countries like Saudi Arabia the woman are not permitted to drive a car. Do you believe that driving a car by a woman is sexy? God bless woman!

At the time I was in advocatory NGOs when we went to suburb areas of the city we find out that woman in these areas are scarified by a bigger problem than poverty and it was illiteracy, lack of knowledge. In these places I saw some girls that they want to marry just to be allowed to make up, because they are prevented when they were single. Also I saw some woman that because of offering condoms to their addicted husbands were hurt by them severely. Now imagine that how they can prevent population growth in their family and problems of holding children in that dark environment. Economic problems and sanctions which is another result of Islamic republic government cause many other problems. Low income and wages unemployment hurts both man and woman in Iran. This problem cause to inability if man in construction of a family this problem has a direct relation with a bigger problem for woman in Iran that according to its tradition a good girl is would marry at third decade of her life. these poor man cannot establish a family.at the other hand severe Religious and traditional preventions from relation between man and woman out of marriage  and its unfair penalties which is mostly is for woman has resulted in sever ruining of sexual desire of woman which causes to many physical and mental problems and even if there is any relation and nobody knows about it a woman will break down very much because in Islamic Iran most of man believe that having a sexual with a woman is scoring from here and defeating her, not improvement of friendship and true relation based on mutual respect.

In Iran a woman even as a mother is encountered many problems in training her children in this really bad society and she is always worried about the future of them.

The negative aspects of breaking women in Iran are more than what mentioned. They are half of any society and in a society like Iran that we saw many problems daily and they became more and more consequently the problem of a woman become more and more. In this assay some of the biggest problems of Iranian women were mentioned but it is to be continued.



گزارشی از زنان زندانی سیاسی



گزارشی از زنان زندانی سیاسی و احکام صادره در اولین ماه سال ۹۰:
حمیده نظامی

سال ۹۰ در حالی آغاز شد که همچنان حقوق اولیه زندانیان سیاسی زن نادیده گرفته می‌شود وعلاوه بر بازداشت دو تن از زنان فعال سیاسی و مدنی، ۶۹ سال زندان برای زندانیان سیاسی زن صادر شده و وضعیت جسمانی برخی از زندانیان در وضعیت مخاطره‌آمیز و نگران‌کننده است.

بیش از ۲۰ زندانی زن در بد‌ترین شرایط در یک فضای سی متری بدون کوچک‌ترین امکانات اولیه و رفاهی نگه داری می‌شوند و وضعیت سلامت آن‌ها مخاطره‌آمیز است. بهاره هدایت، عاطفه نبوی، پروین جوادزاده، مهدیه گلرو، لیلا توسلی، هاله سحابی و … از زندانیان زن محبوس در این بندند. زندانیان زن سیاسی تمام ساعات روز و شب را بدون کوچک‌ترین امکانات رفاهی، تفریحی و بهداشتی در این سلول در بسته می‌گذرانند و حق استفاده از سالن ورزشی و حتی کتابخانه بند زنان را نیز نداشته و تنها یک ساعت در روز قادر به استفاده از هواخوری هستند. این شرایط موجب بیماری برخی از این زندانیان شده است چرا که آن‌ها بدون تحرک مجبورند ساعت‌ها در یک نقطه باقی بمانند.

همچنین با اجرای طرح ایزوله کردن زندانیان سیاسی و امنیتی، بند نسوان زندان رجایی شهر کرج منحل شد و ۲۴ فروردین ماه کلیه زندانیان سیاسی و عادی محبوس در بند نسوان (زنان) زندان رجایی شهر کرج به مکان نامعلومی منتقل شدند. برخی گزارش‌ها حاکی از انتقال آن‌ها به «زندان کچویی» است.

زندان کچویی از ندامتگاه‌های قدیمی استان البرز است که با توجه به توسعه جمعیت هم اکنون در نزدیکی بافت مسکونی در منطقه «فردیس» قرار گرفته است. گفته می‌شود در صورت انتقال این زندانیان به زندان کچوئی، آنها قادر به برقراری هیچ نوع ارتباطی با دنیای خارج از بند دائم از زندانیان عادی نخواهند بود.

با وجود تمامی اعمال فشار‌ها و محدودیت‌های ارتباطی بر زندانیان سیاسی زن، جمعی از زنان سیاسی زندانی در زندان‌های اوین و رجایی‌شهر به مناسبت درگذشت پدر میرحسین موسوی پیام تسلیتی برای او ارسال کردند.

بازداشت دو فعال زن در فروردین ماه
سال جدید نه تنها با آزادی هیچ یک از زندانیان سیاسی زن همراه نبود بلکه با اقدام به بازداشت سه فعال زن آغاز شد.

سارا محبوبی، دانشجوی محروم از تحصیل بهایی ساکن ساری ۲۰ فرودین ماه پس از تفتیش منزل مسکونی پدری و ضبط کتب، کاغذهای دست نوشته، سی دی و کیس کامپیو‌تر، بازداشت و به بازداشتگاه اطلاعات ساری منتقل شد.

سیما دیدار، روزنامه نگار و فعال مدنی آذربایجان، نیز دوشنبه ۲۹ فروردین برای اجرای حکم ۶ ماه حبس تعزیری‌اش به زندان تبریز منتقل شد. او روز شنبه برای بازپسگیری مدارک شناسایی خود با هماهنگی دادگستری به بازداشتگاه صائب تبریزی (اطلاعات سپاه) مراجعه کرده بود و در همانجا بازداشت شد.

همچنین نیروهای امنیتی ۲۰ فروردین ماه به منزل درسا سبحانی، دانشجوی محروم از تحصیلی بهایی و فعال حقوق زنان، هجوم بردند اما به دلیل عدم حضور وی موفق به بازداشت این دانشجوی محروم از تحصیل نشدند.

۶۹ سال زندان برای زندانیان سیاسی زن
در اولین ماه سال جدید دادگاه در مجموع ۶۹ سال حکم زندان برای زندانیان سیاسی زن صادر کرده است. ژیلا کرم‌زاده مکوندی و لیلا سیف الهی، دو تن از حامیان مادران عزادار (مادران پارک لاله) ۲۰ فروردین ماه توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه به ۴ سال زندان محکوم شدند.
همچنین قاضی مقیسه به علت عدم مراجعه الهام احسنی، یکی دیگر از حامیان مادران عزادار، پرونده وی را مفتوح نگه داشته و خواهر وی را که کفالت او را به عهده گرفته بود احضار و به او اعلام کرد که مبلغ کفالت را از حقوق وی کم خواهند کرد.

سارا محبوبی، دانشجوی محروم از تحصیل بهایی، ۱۸ فرودین ماه، به ۱۰ ماه حبس تعزیری محکوم شد. یکی از جرایم ذکر شده در حکم محبوبی «عضویت در سایت ضد انقلاب فیسبوک» ذکر شده بود.

سارا محبوبی و سیما دیداردو زن فعال مدنی هستند که در فروردین ماه جاری بازداشت شده‌اند

لاله حسن‌پور، فعال حقوق بشر و وبلاگ نویس، ۲۲ فروردین از سوی شعبه ۳۶ دادگاه تجدید نظر تهران، به ۵ سال حبس قطعی محکوم، و جهت اجرای حکم به دادسرای مستقر در زندان اوین احضار شده است.

نازنین خسروانی، روزنامه نگار اصلاح طلب، نیز شنبه ۲۷ فروردین در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام اجتماع و تبانی جهت اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام به تحمل ۶ سال حبس تعزیری محکوم شد. که تا ۲۰ روز فرصت تقاضای تجدیدنظر این حکم است.

مهوش ثابت و فریبا کمال آبادی از رهبران بهایی نیز هر کدام به ۲۰ سال حبس تعزیری محکوم شدند. پیش از این دادگاه تجدید نظر پس از حذف اتهاماتی چون جاسوسی و همکاری با دولت اسرائیل، این حکم را به ۱۰ سال کاهش داد. اما این حکم دادگاه تجدید نظر از سوی دادستان کل کشور، برخلاف شریعت تشخیص داده شده و به ۲۰ سال افزایش یافته است.

از سوی دیگر ژیلا بنی یعقوب، روزنامه نگار و فعال حقوق زنان، شنبه ۲۰ فروردین برای چهارمین بار پس از انتخابات در دادگاه شعبه ۱۰۵۷ مجتمع کارکنان دولت به اتهام توهین به رییس جمهوری و مقامات در دادگاه محاکمه شد. او به همراه وکیلش فریده غیرت در دادگاه حاضر شدند. موارد اتهامی او به مقالات منتشره در وبلاگ شخصی‌اش مستند شده است. یکی از اتهامات بنی یعقوب در پرونده جدید داشتن یک وبلاگ شخصی در فضای اینترنت بدون دریافت مراجع دولتی ذکر شده است.

همچنین پرونده تازه مهدیه گلرو و بهاره هدایت دو فعال دانشجویی در ارتباط با بیانیه به مناسبت روز شانزده آذر روز دانشجو در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب در حال رسیدگی است.

نگرانی از وضعیت سلامت زنان زندانی سیاسی
با توجه به شرایط نگهداری زنان سیاسی در زندان‌ها و کمبود امکانات به عنوان وسیله‌ای برای اعمال فشار بیشتر، زندانیان زن در خطر آسیب جسمی فراوان هستند.

فرح واضحان، از بازداشت شدگان روز عاشورای ۸۸ و از محبوسین در بند متادون اکنون از ناراحتی قلبی رنج می‌برد.

زهرا جباری، از روز اول فروردین ماه وضعیت جسمی‌اش به وخامت گرایید و به کما فرو رفت و به یکی از بیمارستان‌های تهران منتقل شد . او همچنان در کما بسر می‌برد و تا به حال هیچ تغییری در شرایط جسمی‌اش ایجاد نشده است. زهرا جباری ماه‌ها است که از ناراحتی حاد قلبی و بیماری رماتیسم رنج می‌برد ولی به دستور بازجویان وزارت اطلاعات جهت اعمال فشار، از درمان وی خودداری شده است.

نسرین ستوده، وکیل پایه یک دادگستری و فعال حقوق بشر، در این مدت دچار مشکل بینایی شده است و فخرالسادات محتشمی‌پور، پس از اعتصاب غذا با توجه به ناراحتی معده، دچار مشکل گوارشی شده است.

مهدیه گلرو، فعال دانشجویی نیز در اثر فشارهای وارده در زندان دچار کاهش وزن، مشکل عفونت روده و غلظت بالای خون شده است.

همچنین مائده قادری، از وکلای پایه یک دادگستری، در طی یک تماس تلفنی کوتاه با خانواده از وضعیت بسیار دردناک و اسف بار خود در زندان وکیل‌آباد خبر داده و شرایط ایجاد شده در زندان را غیر قابل تحمل توصیف کرده است.

از وضعیت سلامت دیگر زندانیان زن سیاسی گزارش رسمی‌ای در دست نیست اما بر اساس گزارشات غیررسمی با توجه به شرایط دشوار بند زنان زندان‌ها، وضعیت جسمی آن‌ها مخاطره‌آمیز پیش بینی می‌شود.

فقط سه زن به مرخصی رفتند
برخلاف ادعای مسولین قوه قضائیه که هیچ زندانی وجود ندارد که دو نوروز پیاپی به مرخصی نرفته باشد، بسیاری از زندانیان زن از حق مرخصی برخوردار نبوده‌اند از جمله بهاره هدایت و مهدیه گلرو، دو دانشجوی زندانی در دوسال گذشته اجازه استفاده از حق مرخصی را نداشته‌اند. بر اساس گزارش‌ها در ایام نوروز و فروردین ماه جاری تنها به سه زندانی زن سیاسی مرخصی داده شده است.

لیلا توسلی و پروین جوادزاده دو زندانی زن، روز ۲۹ اسفند ماه با گرفتن مرخصی نوروزی از زندان آزاد شده بودند، با عدم تمدید مرخصی ۱۷ فروردین به زندان بازگشتند. فخرالسادات محتشمی‌پور، عضو جبهه مشارکت نیز روز پنج شنبه ۲۵ فرروردین پس از وخامت شرایط جسمی بر اثر اعتصاب غذا، با دریافت مرخصی سه روزه از زندان خارج شد.

سه اعتصاب غذا در تهران و مشهد
در فروردین ماه جاری گزارش سه اعتصاب غذا از سوی دو زندانی زن در بند زنان گزارش شده است. فخرالسادات محتشمی‌پور که پیش از سال جدید اعلام گرفتن روزه سیاسی در اعتراض به وضعیت زندانیان سیاسی کرده بود روز دوشنبه اول فروردین اعتصاب غذای خود را شروع کرد و پس از گذشت چهار روز از اعتصاب غذا با وخامت وضعیت جسمی زیر سرم رفت. وی همچنین روز دوشنبه ۱۵ فروردین ماه مجدد اعتصاب غذای کرد.

زهرا جباری، از زندانیان سیاسی از روز اول فروردین ماه وضعیت جسمی‌اش به وخامت گرایید و به کما فرو رفته است

در این راستا جمعی از زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر در حمایت از اعتصاب غذای فخرالسادات محتشمی‌پور و در اعتراض به احضار‌ها، بازداشت‌ها، تهدیدات و فشارهای وارد بر خانواده‌های زندانیان صنفی، سیاسی و حقوق بشری و فشار‌ها و محدودیتهای غیر قانونی و غیر انسانی تحمیل شده بر صد‌ها زندانی سیاسی و غیر سیاسی با صدور بیانیه‌ای از روز یکشنبه دست به اعتصاب غذا زدند.

همچنین مائده قادری، وکیل دادگستری، به خاطر وضعیت نامناسب‌اش در زندان وکیل آباد مشهد، دست به اعتصاب غذا زده است.

محدودیت در ملاقات و حبس در انفرادی، مجازات مضاعف زندانیان زن
۲۰ فروردین بهاره هدایت و مهدیه گلرو دو فعال دانشجویی زندانی در بند متادون زندان اوین که پیش از این نیز با حبس در سلول انفرادی و ممانعت از تماس تلفنی و ملاقات با خانواده مواجه بودند، مجددا به سلول انفرادی منتقل شدند و تا هفته گذشته در سلول انفرادی بودند.

نسرین ستوده نیز ه تا کنون اجازه ملاقات حضوری با همسرش را نداشته در ۱۹ فروردین با همسر، خواهر و برادرش به صورت کابینی ملاقات کرد و برای چند دقیقه نیز با فرزندانش تحت تدابیر شدید امنیتی ملاقات حضوری داشت. رضا خندان همسر نسرین ستوده، در گفتگو با زمانه اعلام کرد در ملاقات‌های حضوری که بچه‌ها به ندرت می‌توانند داشته باشند مامورین زندان بچه‌ها را می برند و در هنگام بردن بچه‌ها، همه جای آن‌ها را می‌گردند و در این نوبت نه تنها شکالات نیما بلکه دستبند و گلیپس‌های پلاستیکی مهراوه را هم از جیبش در‌ آورده‌اند. به گفته او مادر سالخورده نسرین که نمی‌تواند از پله‌های سالن ملاقات بالا رود و آنجا فاقد امکاناتی از قبیل آسانسور و مسیر ویلچیر است اساسا هیچ وقت نمی‌تواند او را ببیند.

کمپین بهاره هدایت و دو جایزه برای نسرین ستوده
در ماهی که گذشت جمعی از فعالان دانشجویی، زنان و حقوق بشر به مناسبت سالروز تولد بهاره هدایت، فعال دانشجویی، کمپینی را در حمایت از او تشکیل داده و نلاش کردند تا توجه نهادهای دانشجویی، دولتمردان و نهادهای حقوق بشری را به شرایط ویژه او جلب کنند.

اهدای زنبق طلایی شهر فلورانس به نسرین ستوده به عنوان سمبل صداقت و دفاع از حق بیان نیز از اتفاقات مهم حمایتی از زندانیان سیاسی زن در ابتدای سال ۹۰ است. جایزه انجمن قلم آمریکا نیز ۲۴ فروردین ماه، به نسرین ستوده تعلق گرفت. در بیانیه انجمن قلم از نسرین ستوده به عنوان یکی از رهبران جنبش زنان و مدافع حقوق کودکان در ایران نام برده شده است

Tuesday, August 16, 2011

قتل یک دختر توسط خانواده‌اش در کامیاران


قتل یک دختر توسط خانواده‌اش در کامیاران


یک دختر کامیارانی به طرز فجیعی در یک مشاجره ناموسی توسط اعضای خانواده‌اش به قتل رسید.

بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، عصر روز جمعه ۲۱ مردادماه در روستای «درویان سفلی» از توابع کامیاران زمانی که جوانی اهل این روستا از روبه روی خانه پدری دختر موردعلاقه‌اش عبور می‌کند،توسط برادران و اعضای خانواده دختر مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرد و در پی اعتراض این دختر نسبت به ضرب و شتم پسره موردعلاقه‌اش و درخواست کمک از مردم یکی از اعضای این خانواده با اسلحه اقدام به قتل «فاطمه آزادی» می‌کند.

بعد از این جنایت با حضور ماموران پلیس چندین تن از اعضای این خانواده بازداشت می‌شوند. پسر مورد نظر هم به دلیل شدت جراحات به بیمارستان شهر کامیاران منتقل می‌شود.

شاهدان عینی می‌گویند پدر این دختر از اعضای بسیج منطقه بوده است و توسط این ارگان مسلح شده است.

سپاه پاسداران در روستاهای مناطق کردنشین اقدام به عضوگیری در بسیج میکند و بدون هیچ گونه معیاری هر فرد متقاضی را مسلح می‌کند.

گفته می‌شود که دو سال پیش نیز یک دختر دیگر این خانواده به دلایل عدم رضایت خانواده‌اش به ازدواج با پسر مورد علاقه‌اش به طرز مشکوکی اقدام به خودکشی کرده و فوت می‌کند.

خبرگزاری هرانا

بخشی از مشکلات زنان در ایران


 سارا شیخ احمدی                                         

ایران کشوری است با قدمت بیش از 2500 سال و این کشور در طول تاریخ نقش بسزایی در رشد و بالندگی جهان ایفا نموده است. ایران باستان یکی از قدرتمند ترین و مرفه ترین دولتهای زمان خود به شمار می آمد و امپراطوری که از چین تا مصر و اروپا گسترده بود و از یمن تا آسیای میانه گسترده بود منشا خدمات زیادی به پیشرفت جامعه بشری بوده است. با مطالعه آداب و رسوم گذشته این کشور مشاهده می کنیم که در کنار مردان بزرگ این سرزمین نقش زنان در این جامعه پیشرفته بسیار چشمگیر بوده است تا جایی که فرمانده کل نیروی دریایی امپراطوری ایران در 2300 سال پیش به عهده یک زن بوده است و پیشتر از آن زنان در تشکیل این دولت و هدایت درست آن نقش بسزایی داشته اند در دوره های مختلف پاد شاهی ایران نیز برای مقام زن اهمیت زیادی قائل بوده اند و فضای باز حکوت آن زمان و زفاه اقتصادی آن باعث رشد و بالندگی هر چه بیشتر زن و مرد شده است به نحوی که همانطور که در تاریخ می خوانیم در دوره داریوش کبیر زنان ایرانی به کسب انواع هنر نظیر  موسیقی. آرایش و هنرهای دستی  پرداخته اند. در دوره های بعدی نیز در تاریخ این کشور می توانیم بر چندین پادشاه زن اشاره کنیم در دوره ساسانی زنان در دربار در کارهای خلق آثار فاخر ادبی- هندی و موسیقایی نیز نقش بسزایی داشته اند و مقام زن در دربار خانواده و اجتماع بسیار شامخ و برجسته بوده است.

با هجوم اقوام عرب مسلمان در 1400 سال پیش و سقوط امپراطوری ساسانی متاسفانه به یک باره تمامی این دستاوردهای فرهنگی و علمی و هنری با خاک یکسان شد. عربها از سرزمینهایی خشن و بیابانی آمده بودند که در آن همه چیز به قدرت فیزیکی مردان بستگی داشت و خود زن را به عنوان یک جنس دوم و کم ارزش می شمردند. گرچه قبل از ظهور اسلام در عربستان زنان زیادی نیز در تاریخ این اقوام دارای جایگاه و منزلت اجتماعی بزرگی بوده اند اما طبق تعالیم اسلامی که زنان را نه انسانی با حقوق انسانیش بلکه وسیله ای برای آرامش مرد قرار داد و بهشتی که در ان به مردان مومن و جهاد گری که به سرزمینهای آباد و تمدن اطراف خود حمله می کردند زنان را به عنوان پاداش هدیه کیکند. زن جایگاه واقعی خود را کاملا از دست داد و به یکباره به جنس دوم اجتماع تبدایل شد.

طبق تعالیم اسلام زنان چه در سرما چه در گرما باید بجز صورت و دستها کاملا پوشیده باشند و حق پوشیدن لباس بر اساس اقتضای طبیعت انسان را ندارند. در این اسلام زنان نصف مردان از حقوق ارثی برخوردار می شوند که به علت ظلم اجتماعی که متوجه آنان می شود معمولا این مقدار را نیز به دست نمی آ ورند و در صورتی که از همسر خود ناراضی باشند فقط در صورت جنون یا ناکارآمدی مرد میتوانند از او جدا شودند در غیر این صورت حتی اگر از همسر خود متنفر باشند حق ندارند جدا شوند و بایند تا آخر عمر در اسارت خانگی زندانبان خود را تحمل کنند.

حال تصور  کنید که این اعراب با این دین جدید صاحب یک کشور متمدن شده است. زنان در جامعه ایرانی بیش از هر قشر دیگری از این رخداد متضرر شدند. دین اسلام با بی رحمی تمام تا سال 1930 به زنان ظلم و ستم را از راههای قانونی تحمیل کرد. از سال 1930 تا 1978 در دوره پهلوی به تبعیت از جهان غرب تا حدودی بند ها گسسته شد و در این دوره نیز شاهد هنر نمایی زنان زیادی در عرصه های ادبی هنری و اجتماعی بودیم اما به ناگهان با انقلاب 1978 و ظهور حکومت مرتجع اخوندی همه چیز دوباره برای زنان تمام شده قلمداد شد. بازهم قوانین خشک و از مد افتاده اسلامی بر جامعه حاکم شده و شرایط برای زنان برگشت به 1400 سال پیش تا جایی که در اوایل انقلاب پس از جداسازی مردان و زنان در دوره هنای ابتدایی راهنمایی و دبیرستان تصمیم داشتند که حتی در دانشگاهها نیز مرد و زن را از هم جدا کنند که با اعتراضات زیادی مواجه شد.

هم اکنون بیشتر از 30 سال از عمر این رژیم میگذرد و در این سی سال و دوره های مختلف حکومت جمهوری اسلامی اگرچه روسای جمهور و اعضای پارلمان عوض شده اند اما اسلام قابل تغییر نیست و قوانین اسلامی کماکان با تکیه بر رهبری ولایت فقیه کماکان قانون اصلی بوده اند و مردانی در این حکومت به قدرت رسیده اند که بیشتر مصمم بوده اند و یا اعتقادات اسلامی بسیار خشکی داشته اند حتی در دوره میرحسین موسوی نیز آزار و دستگیری زنان به دلیل آنچه بد حجابی خوانده می شود مرسوم بوده است. حال چه برسد به احمدی نژاد و دارو دسته اش که جهانیان آنان و اعمال وحشیانه انان از قبیل بازداشتهای مکرر تجاوز و قتل را می شناسند.

کشوری که را تصور کنید که خانم شیرین عبادی برنده جایزه صلح نوبل را که یک زن است وادار به ترک وطن کرده است. در کشوری که کمپین یک میلیون امضا برای اعتراض به نقص حقوق زن در مدت کوتاهی به ثمر می رسد می توانید  تصور کنید که تا چه حد عرصه بر زنان تنگ شده است.

هرجا که آزادی وجود دارد زنان دوشادوش مردان در جامعه حضور داشته اند و نقش مهمی را ایفا نموده اند و در ایران نیز همانگونه که به پیشینه تاریخی این کشور اشاره شد همان بوده است اما اکنون که زنان در یک چامعه توتالیتر اسلامی گرفتار شده اند و با توجه به آشنایی هرچه بیشتر انان با جهان آزاد از طریق اینترنت و ماهواره و دیدن این همه تناقض بین وضعیت زندگی خود و سایر زنان جهان بین سنت و مدرنیته و جامعه اسلامی به ستوه آمده اند. در پرس و جوهایی که از بیشتر هم نوعان خود داشته ام مهمترین مشکلات زنان را اینگونه بر شمرده اند.

1 نبود ازادی پوششی: پوشش آزاد و مناسب یکی از حقوق اولیه انسانهاست و باید محترم شمرده شود. اینکه به شما بگویند که چه بپوشید و چه نپوشید خود بزرگترین توهین به حساب می اید. این قانون اسلام آنقدر مسخره و بی اساس است که حتی در بسیاری از کشورهای اسلامی که دارای جمعیتی مسلمان هستند ولی حکومت اسلامی ندارند توسط خود خانواده ها نقط می شود و تا حدی از حجاب آزاد برخودر دارند برای نمونه میتوان به کشورهای حاشیه خلیج فارس، مصر اردن ترکیه و ... اشاره کرد. که این خود دلیلی آشکار بر بی اساس بودن این قانون دین اسلام است که چیزی وضع کرده که در صورت وجود آزادی طرفدار چند انی ندارد. حال آنکه صبق قوانین اسلام اگر زنی بیشتر از انچه که ذکر شده جای دیگری از بدن نظیر بازو یا ساق پا یا حتی موی سر را نپوشاند در جهنم جا دارد.. به نظر شما این مساله مضحک نیست؟

اما در ایران حکومت اسلامی این کشور به شدت به این حماقت تن در داده تا جایی که حتی در فصل گرم سال و در دمای 40 درجه بسیاری از شهرهای ایران نیز که حق ندارد لباس باز تر و آزادتر بپوشد و اگر چنین کند توسط ماموران پلیس بازداشت می شود. انگار که می خواهند به زور مردم را به بهشت بفرستند. توجیه آنان این است که ازادی حجاب باعث ایجاد فساد می گردد و مردان را نستبت به زنان حریص میکند این در حالیست که با جدایی زند و مرد از دوره ابتدایی تا ایان دروه دبیرستان خود باعث ایجاد عقده نسبت به جنس زن در مردان می شود که ان هم از ثمرات قوانین اسلام است. چرا که در قوانین اسلامی دختران از سن 9 سالگی بالغ محسوب مشوند و قوانین شرعی بر آنان حاکم است و حتی در مذهب وحشتناک تشیع بر صبق قوانین این مدهب که اکنون حاکم بر ایان است همانطور که در رساله خمینی رهبر انقلاب اسلامی ایران ذکر شده است مرد می تواند دختری را که هنوز به سن 9 سالگی نرسیده است عقد نماید ولی تا رسیدن به سن 9 سالگی حق ندارد با او نزدیکی کند ولی میتواند با او بازی کند . آیا چنین افرادی امروزه بیمار روانی نیستند؟ تصور کنید که در چنین حکومتی چه بر سر زنان می اید.

2 عدم به رسمیت شناخته شدن موجودیت حقوق زنان توسط جنس مخالف در جامعه: متاسفانه تعلیمات اسلامی در همه جای جامعه ایران ریشه دوانده است تا جایی که مردان ایرانی نیز به دلیل تعصبات مذهبی، تعالیم غلط اسلامی و بیسوادی که درد مشترک عامه مردم ایران است زنان را به عنوان جنس دوم قبول نموده اند که این خود منشا مشکلات جدی و حتی افزایش امار طلاق در ایران شده است. در ایران کمتر مردی وجود دارد که زن خود را عاقل بداند و بیشتر آنان زن را موجودی احساس کم خرد و و سیله رفع نیاز جنسی مرد مو خوانند همانطور که در اسلام و در قرآن اشاره شده است. این بی اعتقادی به زن و سرکوب حس انسانی وی در خانواده های سنتی تر زن را تبدیل به وسیله ای برای پخت پز و رفت و روب و تولید مثل تبدیل کرده است و متاسفانه زنانی که با این سرکوب در طول سالیان دراز مواجه بوده اند دیگر خود نیز قبول کرده اند که باید با انان اینگونه رفتار شود اما در خانواده های باز تر که از امکانات تحصیل و یادگیری بهره مند هستند و از امکانات ارتباط  جمعی برخودارند زنان این مساله را قبول نمی کنند در حالی که پدر و مادر خود و همسرشان هنوز طرفدار همان سیستم قدیمی هستند و اینجا ست که اختلاف بین سنت و مدرنیته خود نمایی می کند و همانطور که ذکر شد در ایران کمتر مردی به حقوق زن فکر می کند زیرا قوانین جامعه کاملا به نفع وی است این مرد در برخورد با چنین زنی به عنوان همسر یا همکار دچار مشکلات بسیاری می شود. این که مرد به زن خود به عنوان یک انسان برابر اعتقاد ندارد چه برسد به اینکه بتواند دوست خوب یا همسر منایی برای وی باشد. در ایران متاسفانه بیشتر زنان با این مساله دست و پنجه نرم می کند.

با این شرایط که ذکر شد نمی توان انتظار حقوق مساوی برای زن و مرد در اسلام در سایر زمینه ها را داشت تا جایی که در اسلام زن جز اموال مرد محصوب می شود و در حالی که مجازات قتل در اسلام اعدام می باشد اگر مردی که خود را حتی به خاطر بد دلی  و شک و گمان به وی بکشد مجازات اعدام شامل حال وی نمی شود و او می تواند آزادانه در جامعه زندگی کند و متاسفانه از نظر برخی او مرد با شرفی تلقی می شود. در سایر موارد قانونی نیز از قبیل دیه و ارث یک زن نصف یک مرد به حساب می اید. من نمی دانم دنیا چه نیازی به اسلام داشت؟ حکومت اسلامی در قرن بیست و یکم دیگر چیست؟

3 نگاه منفی و تحقیر امیز به زنان در جامعه ایران

در جامعه اسلامی ایران حکومت می کوشد تا جایی که امکان دارد ارتباط بین زن و مرد را محدود کند از جدایی انان در دوران تحصیل گرفته تا دستگیری دختر و پسرانی که در خیابان ها با هم قدم می زنند. این برخورد و همچنین تاکید بر امر حجاب نه تنها باعث کاهش فساد در جامعه ایرانی و سالم ماندن مردان نمی شود بلکه به اقتضای روح انسان هر محدودیت و سرکوبی سبب طغیان می شود و به همین دلیل رعایت این قوانین باعث حریص تر شدن مردان نسبت به آنچه که در زیر حجاب پنهان شده است می شود. نگاه ناسالم و شهوانی و تحقیر آمیز مردان به زنان در جامعه ایرانی از این مساله ناشی می شود که این خود حتی فرصت برقراری یک رابطه درست و سالم دوستی مبتنی بر احترام متقابل را در قشر عظیمی از جامعه سلب می نماید. به طوری که پسران ایرانی در نظر دختران بیشتر انسانهای فاسدی هستند که هدفشان از ایجاد رابطه دوستی فقط بهره برداری جنسی است.

جالب است بدانید که در کشور عربستان سعودی که مهد دین اسلام است زنان حتی حق رانندگی را نیز ندارند. به نظر شما راندن یک اتومبیل توسط یک زن امری شهوت آور است؟ و در برخی دیگر از کشورهای عربی تا چندی پیش زنان حتی حق رای دادن نداشتند آن هم بر ساس تعالیم دین اسلام.

خداوند زنان را حفظ کند.

در زمانی که در NGO های حمایت از حقوق زنان فعالیت می کردم هنگامی که به مناطق فقیر نشین حاشیه شهر می رفتیم زنان علاوه بر فقر اقتصادی قربانی مشکل بزرگتری بودند که آن هم فقر فرهنگی و بی سوادی است. در این مناطق دخترانی را مشاهده کردم که دوست داشتند در سنین پاینن و با هر شرایطی به ازدواج تن دردهند. فقط به خاطر اینکه یک دختر فقط پس از ازدواج حق آرایش کردن صورت خود را دارد و یا زنانی را می دیدم که وقتی به ان ها می گفتیم که به شوهران معتاد خود حتی جهت پیشگیری از بیماری ایدز استفاده از کاندوم را پیشنهاد کنید به شدت مورد ضرب و جرح شوهرهایشان قرار می گرفتند حال چه برسد به پیشگیری از ازدیاد جمعیت و ازدیاد زحمت این مادران بیچاره در بزرگ کردن فرزندانشان در آن جامعه سیاه.

جالب است بدانید که همه این موارد فقط در مورد زنان بود حال تصور کنید در سایر موارد نظیر آزادی بیان ، دموکراسی و حقوق قانونی شهروندان چه فجایعی در ایران در حال شکل گرفتن است. این مساله باعث شده است که حتی مادران ایرانی همیشه نگران وضعیت تربیت و آینده فرزندان دختر و حتی پسر خود در این جو نامساعد باشند و خود اوضاع نابسامان اقتصاد ایران در سایه تند روییهای حکومت جمهوری اسلامی و تحریمهای گسترده علیه این کشور از سوی جامعه جهانی نیز بر مشکلات زنان افزوده است. علاوه بر بیکاری و دستمزد کم که خود زنان نیز از قربانیان آن هستند این اوضاع اقتصادی باعث فلج شدن مردان و کاهش قدرت اقتصادی آنان و از بین رفتن اعتماد به نفس مردان در امر تشکیل خانواده شده است. که این مشکل رابطه مستقیمی با بروز مشکل سالخوردگی در بین زنان ایرانی که طبق سنت بهتر است در دهه سوم عمر خود ازدواج کنند دارد. از طرفی کاهش آمار تمایل پسران به تشکیل خانواده در اران و از طرفی مشکلات مذهبی و سنتی بسیار شدید مربوط به روابط بین زن و مرد در خارج از چارچوب قانونی ازدواج که میتوان گفت مجازات آن در جامعه مرد سالار اسلامی ایران فقط دامنگیر زنان می شود باعث سرکوب شدید امیال جنسی دختران شده که خود مشکلات جسمی و رنانی زیادی را به دنبال دارد و حتی اگر رابطه ای برقرار شود زن از این رابطه بسیار متضرر می شود چون در ایران اسلامی بیشتر مردان طوری تربیت شده اند که ایجاد رابطه جنسی با دختر را به منزله امتیاز گرفتن از وی و شکست دادن و تخریب کامل او قلمداد می کنند و نه تقویت رابطه احساس و سلم عشقی بر مبنای دولتی دو طرفه. جنبه های منفی تضیع حقوق زنان در جامعه ای حتی بستر و بیماری مانند ایران بسیار زیاد است. زیرا علاوه بر مهمترین مسائلی که به آن اشاره شد همانطور که می دانیم زنان در جامعه نیمی از جامعه را تشکیل می دهد و از هر اتفاقی تاثیر می پذیرد در ایران که مشکلات روز به روز بیشتر می شود زنان نیز بیشتر و بیشتر اسیب می بینند. 
در این مقاله به تعدادی از مسائل عمده مربوط به نقض حقوق زنان اشاره شد اما حکایت همچنان باقیست.